گل های بنفشه......!

چقدر زیباست وقتی من میتوانم از پارچه ی عزای مادرم تاج بندگی بسازم
چقدر لذت دارد این غرورم که وجودم را پوشانده
کاش میتوانستم جرعه ای ازاین زلالِ وجودم را به آن بیچاره هایی که مرا متحجر میخوانند بچشانم
اما نه…
این لذت را به جهانم نمیدهم
بی خانمانی ارزانی تان باد
من چادری دارم که از صورت نقاش شده ی تو زیباتر و از تن برهنه ی تو مستحکم تر است
چادرم…
مادرم….
یادگار مادرم…
تاج سرم…
چادر من….همه ی بندگی من…